🟠 Code Oranje - NIET OM TE SCHRIKKEN MAAR OM TE BEWEGEN IN GESPREKKEN
Een wake-up call, én een uitnodiging
Code oranje
is voor mij de kleur van reflectie.
Van koers herpakken. Van anders durven.
En precies daar werk ik graag.
Ik gebruik
code oranje
als beeld voor deze tijd.
Niet als paniekknop, maar als wake-up call.
Een signaal dat het tijd is om wakker te worden.
Niet alles hoeft opnieuw, maar wél bewust.
Hoe werken we eigenlijk samen?
Wie nemen we serieus?
Waar ligt nog ruimte voor vertrouwen, voor groei, voor verschil?
En ook: een pleidooi voor Nederland
Nederland was altijd een land van gesprek.
Van overleg, nuance, luisteren.
We stonden bekend om het poldermodel —
soms verguisd, maar in de kern gebouwd op iets groots:
gelijkwaardigheid, inspraak, en het verlangen om samen verder te komen.
In deze tijd zie ik hoe mensen zoeken naar richting.
Ze wenden zich tot sterke stemmen, systemen, of religies —
niet per se omdat ze dat willen,
maar omdat er te weinig plekken zijn waar écht geluisterd wordt.
We hebben opnieuw gemeenschappen nodig.
Ruimtes waarin de dialoog terugkeert.
Waarin gedrag, leiderschap en samenwerking niet strak gestuurd,
maar samen ontwikkeld worden — met een moreel kompas als gids.
Code oranje betekent voor mij:
tijd voor heroriëntatie.
Voor leiderschap dat luistert.
Voor gedrag dat draagt.
Voor samenwerken met richting en bezieling.
Ik geloof dat Nederland dit kan.
En dat het juist nu tijd is om te laten zien
dat nuance geen zwakte is —
maar een vorm van moed.